Leuke belevenissen uit Antwerpen.

Wij lagen eens langszij een zeeschip in Antwerpen en moesten daar ijzer lossen. Er stond een stevige wind tegen de zeeboot aan. Op een moment moest ik boven komen op de zeeboot. Daar stond een tallieman (iemand die de hoeveelheid lading telt). Deze man begon te vertellen dat hij familie in Holland had en dat die familie ook geregeld bij hem op bezoek kwam. Ik zei tegen hem dat het  toch leuk kon zijn als de familie kwam. Hij vond van niet omdat ze altijd moppen over Belgen vertelden. Ondertussen stond er een van de bootwerkers overboord te wateren recht tegen de wind in. Ik heb hem daar toen op gewezen en gezegd dat de Belgen de moppen zelf maken.

Ook is het voorgekomen dat er twee bazen op een zeeboot liepen, de een riep schipper je moet 10 meter vooruit en even later riep de andere schipper je moet 10 meter achteruit, waarop ik me liet ontvallen, dan liggen we precies goed. Maar daar waren de heren niet tevreden mee, een van de twee stond namelijk  andersom.

Ooit kwam er een Duits zeeschip binnen in Antwerpen dat al in Amsterdam geladen had. Wij moesten daar zakken cement in lossen. Toen wij er langszij kwamen, bleek dat dat schip in Amsterdam 3000 ton Amstel-bier geladen had. Nou er zijn toen heel wat dozen en kratten omgevallen. Op een gegeven moment waren de havenwerkers vanaf kaai 50 tot kaai 131 onder invloed, inclusief de douaneambtenaren. De kapitein van dat schip was blij dat er na het cement laden nog 2700 ton bier aan boord was en hij daarmee weer naar zee kon.

Ooit lagen we met cement in balen geladen op kaai 109. Er lag een ander Damcoschip bij ons en die had een dekladinkje met 25 ton cement, dat was echter verkeerd gegaan en door de luiken gezakt. De deklading was gelost, maar aan de luiken was het nodige krom en dat moest natuurlijk weer enigszins recht gemaakt worden. De schipper pakte met zijn broer, die bij hem aan boord was een stuk ijzer om het recht te buigen en daar gingen ze mee aan de wal. Daar stonden heel wat spoorwagons en onder zo’n wagon zouden zij het wel eens even rechtbuigen. Nu zat er op die kade net als overal in Antwerpen in de haven, een douane ambtenaar. Omdat er niks te doen was, zat die man een heerlijk tukje te doen. Door het gegooi met het ijzer van die schipper wakker geworden, zag hij nog net die schipper het ijzer terug aan boord gooien. De schipper merkte echter al gauw dat hij die ambtenaar wakker gemaakt had, want even later stond er een overvalwagen van de rijkswacht met een compleet arrestatieteam om de schipper te arresteren, want die had ijzer van de wal gestolen. Na de nodige uitleg van de schipper begrepen de mannen van de Rijkswacht hoe het was gegaan, en kreeg de douaneambtenaar een fikse uitbrander.

We lagen ooit een keer in het Amerikadok en daar kwam een oud-ijzerhandelaar. Deze man vroeg of wij wat te koop hadden, Nu hadden we net een nieuwe voormast en de oude lag nog aan dek. Omdat die oude mast nogal  in de weg lag, kun je begrijpen dan we hem graag kwijt wilden. We werden het snel eens en de brave man sleepte de mast aan de wal. Hij had ook een snijbrander bij zich en zou de mast even snel in stukken branden, zodat hij beter op zijn vrachtwagentje zou passen. Hij stak de brander aan en begon te branden. Grote rookwolken kwamen van de mast af, wat bleek nu, de mast zat vanbinnen helemaal vol met roest en er bleef bar weinig ijzer over. Wat hij daar aan de wal vertelde, zal ik niet herhalen, maar je kunt je voorstellen dat hij niet echt blij was.

In Antwerpen had je ook een scheepsreparatiebedrijfje. Dat was ook een speciaal bedrijf, als je daar binnen kwam, brak je je nek over alle losliggende stukken ijzer en andere rotzooi. Je baande je een weg door de troep en dan hing daar een bord met het opschrift: Orde en netheid, een spiegel der veiligheid.

Er werd indertijd veel lang betonijzer in Antwerpen aangevoerd, maar hoe langer het ijzer, hoe duurder de transportkosten. Er werd een kraan gekocht, het ijzer op een punt eraan gehangen, opgehesen en dan met een vrije val van een paar meter knikte dat betonijzer dubbel en de transportkosten waren een stuk minder. In een goed jaar was die kraan helemaal versleten, maar er werd meer uitgespaard dan dat die kraan kostte, dus toch een goede investering. Logica heet zoiets.