Uit mijn kinderjaren en
schooltijd
|
|
|
|
|
Het sleepschip Alberdina in Weurt beneden de
sluis met de sleepboot Donald Duck, die zo heette omdat hij net zo
eigenwijs was |
Jong geleerd is oud gedaan! |
Onze speelplaats in het ruim. De
kraanmeester liet op de losplaats altijd een hoopje grind liggen. Daar
mochten wij dan in spelen |
|
|
|
|
|
|
In Haarlem in de
Industriehaven teert "ome Jan"
de zij van de Alberdina terwijl Pa die net terug is staat te kijken ca
1957 |
Pa komt in Haarlem in de industriehaven terug aan boord,
hij glundert, dus hij heeft of een nieuwe reis of net de vorige reis
afgerekend |
Op het achterdek van de Alberdina in het
grindgat van Swalmen ca 1955 |
|
|
|
|
|
|
En toen was hij stuk 03-01-1956 |
Nog steeds stuk 03-01-1956 |
Voor het eerst naar school en hij had er zin
in! 07-09-1957 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Uit deze tijd zijn heel weinig foto's
overgebleven, die met mijn opgroeien te maken hebben. Deze selectie laat een
beetje zien hoe ik
als kind in de jaren 50 in een schippersgezin opgegroeid ben. Je moet je voorstellen dat er
op dit schip in 1950 geen elektriciteit en stromend water was.
Het drinkwater werd met een handpomp uit een tank naar het aanrecht gepompt.
Het licht kwam van gas- en petroleumlampen. Op de Alberdina werd in 1964
elektrisch licht aangelegd, dat op accu's werkte. Er kwam ook een
220 V aggregaat, hetgeen voor die tijd ontzettend modern was.
Het werk voor
een schippersfamilie was zwaar, dikwijls hadden ze geen matroos en moest de
vrouw van de schipper in springen om bijv. de ruimen mee open en dicht te
leggen of in
een sluis het schip vast te maken.
Alles wat we nu gewend zijn elektrisch te
doen, gebeurde met de hand. Het maken van luiken was ook zo iets, een
timmerman was dikwijls te duur, dus moest de schipper zelf zijn handen uit de
mouwen steken. Soms mochten we dan meehelpen. Wat waren wij trots als we ergens een spijker in
sloegen, hij er recht in kwam en wij niet op onze vingers geslagen hadden.
wordt vervolgd op Nostalgie 2 |