Schoolgaan was een probleem aan boord. In de jaren 50 hadden schipperskinderen geen leerplicht. Er waren wel op diverse plaatsen in Nederland ligplaatsscholen. Schipperskinderen kregen daar les, zo lang de ouders met hun schip in de buurt lagen. Als het schip weer wegvoer, kregen de kinderen een map met leerstof mee. Ze konden dan aan boord zelfstandig de stof leren. Bij de volgende ligplaatsschool werd het huiswerk nagekeken. Bleef het schip daar liggen, dan konden de kinderen weer naar school. Bij vertrek van het schip ging het weer op dezelfde manier verder. 
Dit systeem had zowel voor- als nadelen. Kinderen die goed konden leren, waren soms al in drie jaar door de hele leerstof heen. Kinderen die niet zo goed konden leren, deden er vele jaren over om op deze manier de lagere school af te maken.

Een andere optie was het schippersinternaat. Zo'n internaat werd meestal geleid door paters, broeders of zusters van diverse kloosterordes. Hier waren dikwijls eigen scholen aan verbonden. Ook waren er schippersinternaten die door instellingen of particulieren geleid werden.

In Grevenbicht was het St. Jozefinternaat gevestigd achter de Petrus en Paulus kerk op het Sterre der Zeeplein. Tegenwoordig heet deze buurt Schipperskerk, hoewel de kerk niet meer als zodanig in gebruik is. De school was vlakbij de haven, zo konden de kinderen overdag naar school, en als het schip van hun ouders daar lag, konden ze na schooltijd naar boord. Van 1957 tot 1960 ben ik op dit internaat geweest en ging van daaruit naar de daar gevestigde ligplaatsschool. 

In 1960 kwam de Alberdina met munitie te liggen eerst in Alem en later in zijkanaal F bij Halfweg. Hier konden wij van boord uit naar school. In de tijd van zijkanaal F gingen wij in Ruigoord naar school. Nu is daar de kunstenaarskolonie in het Westelijke havengebied van Amsterdam gevestigd.

De klas van meester Hendriks in Ruigoord schooljaar 1961-1962

Na het schooljaar 1962 kwam er na 3 jaar een einde aan de opslag van munitie in de Alberdina. Het schip was aan een grote werfbeurt toe en kwam daarna weer in de gewone vaart. De onprettige consequentie voor ons was dat wij weer naar het internaat moesten. Een jaar in Rotterdam en een jaar in Nijmegen.

Vervolgens ben ik 2 jaar op de dagnijverheidsschool Oranje Nassau geweest, de vooropleiding voor kust-, Rijn- en binnenvaart. Deze school was gevestigd aan boord van het schoolschip Koningin Wilhelmina, liggende in de Oude IJ-haven op Amsterdam-Noord. Deze haven is gedempt, er is nu een gedeelte van het Shell-laboratorium gevestigd.

In 1966 slaagde ik voor mijn diploma en kwam bij mijn vader aan boord. In november 1971 is mijn vader verdronken in de haven van Roermond. Begin 1972 is de Alberdina, die vanaf 1926 in de familie was, verkocht aan de Gebr. van Steen uit Nijmegen. Zij hebben het schip later aan de firma Ankersmit in Borgharen verkocht, die het in de loop van de jaren 70 hebben laten slopen

In 1972 ben ik bij mijn oom op de Irene gekomen. Ik ging voor twee maanden op proef en dat werden bijna 20 jaar.

wordt vervolgd op Nostalgie 3