De eerste Irene

Motorschip Irene, bouwjaar 1924 bij scheepswerf Meijer in Beneden Leeuwen als sleepschip Espru, later werd het de Justitia van Mooren's scheepvaartbedrijf te Moordrecht en omgebouwd tot motorschip. In 1968 verkocht aan H. Arends uit Rotterdam en Irene genoemd. In 1973 verkocht aan H. Slobben uit Kampen, als Variant nog steeds in de vaart.

In januari 1972 kwam ik op dit schip en het grote avontuur Rijnvaart begon voor mij. Met de Alberdina hadden wij altijd alleen maar in Nederland gevaren, met af en toe een uitschieter naar België.  Een motorschip is natuurlijk iets heel anders dan een sleepschip en ik vond het reuze interessant. Vooral de motor was in mijn ogen een enorme machine, het was een Deutz van 390 PK sterk. Nu zoveel jaar later, weet ik dat dit een relatief kleine motor was. Er viel heel wat te leren voor mij; de motor iedere twee uur smeren, olie bijvullen en wat verder nog in een machinekamer moet gebeuren.

Als we 's avonds stillagen was het afsmeren geblazen, buitenboordafsluiter dicht, luchtflessen dicht, oliepeil controleren en nog meer van zulke karweitjes.
's Morgens voordat er weer gevaren werd, moest de motor klaargezet worden, oliepeil controleren en eventueel bijvullen, motor tornen, luchtfles open, buitenboordafsluiter open en als ik dan alles goed gedaan had kon er gestart worden.

Ook mijn verblijf was wel even wennen, we noemden het gekscherend de voorroef op ware grootte. Gelukkig was ik achterop bij mijn tante in de kost.

Aan het roer augustus 1973

We voeren vooral op de Rijn. We gingen meestal van Rotterdam naar Straatsburg of Bazel en bleven dan een poos in die buurt rondvaren met allerlei korte reisjes. Het duurde dan soms vijf of zes weken eer dat we weer terug naar Nederland gingen. Af en toe misten we onze familie en vrienden best wel. Als we dan in Nederland kwamen, werd dat even in een recordtempo ingehaald. 

Zo kwamen we ook veel op de zijrivieren van de Rijn terecht. Vooral op de Main en de Neckar kwamen we geregeld. Het was altijd lekker druk op die rivieren, 's nachts werd er nog niet gevaren. Soms voer je met een kennissenclubje samen ergens naar toe, wat vooral in de avonduren heel leuk kon wezen. Na de koffie volgde er meestal een borrel of een biertje en dan kwam er altijd wel iemand met (sterke) verhalen over vroeger. Er waren een paar rasvertellers bij, het ene verhaal was nog mooier dan het andere. Al met al ook een tijdperk om met plezier aan terug te denken. 

In 1973 begon mijn oom over een groter schip na te denken, dat wordt het volgende verhaal.

wordt vervolgd op nostalgie 4