Nostalgie 7

Werken aan boord

Er is altijd wel iets te doen en dikwijls heeft dat met vuur te maken. Hier wordt aan de werf even een stripje ijzer langs de zij van het schip gelast.
Op een schip is steeds wat te doen. Er draait bijna altijd een motor, zelfs als het schip stilligt. De elektriciteit wordt meestal opgewekt door een dieselaggregaat. Tegenwoordig hebben bijna alle schepen buiten de 24-voltinstallatie voor het licht een 220/380-voltsinstallatie voor huishoudelijke apparaten en voor dekwerktuigen. In de machinekamer worden tegenwoordig op bijna ieder schip, pompen en compressoren elektrisch aangedreven. De meeste schepen hebben een hydraulische stuurmachine die door de hoofdmotor of door elektriciteit aangedreven wordt. Zoals je zult begrijpen hebben al deze apparaten en machines regelmatig en goed onderhoud nodig. Het is dan ook heel handig als de bemanning enigszins vertrouwd is met al deze techniek aan boord. Op de Irene hebben wij ook heel wat verbouwd en omgebouwd in de 15 jaar dat wij met dit schip gevaren hebben. Een deel was voor ons eigen gemak en een deel om aan de eisen des tijds te kunnen blijven voldoen. Een goed voorbeeld was de elektrische installatie die werd steeds krachtiger, omdat er nieuwe apparatuur aan boord kwam die meer stroom gebruikte. Op de Irene waren 6 dieselmotoren in bedrijf: 2 hoofdmotoren 1 kopschroef motor 2 diesel aggregaten voor algemene dienst 1 diesel aggregaat voor als we stillagen
	Een overzicht van de machinekamer van de Irene nadat er nieuwe motoren ingebouwd zijn. Op de achtergrond zie je de twee dieselaggregaten staan. Het rode apparaat aan de voorkant van de motor is de hydrauliekpomp voor de stuurmachine.
	Aan het schilderwerk in de machinekamer wordt hier de laatste hand gelegd.
	Zo zag de bediening van het schip eruit in december 1987, na de ombouw met de nieuwe motoren. Onder het vierkante kastje bevindt zich de radar.
Een van de eerste grote verbouwingen is natuurlijk de ombouw van de ruimen in 1978. Dan de verbouwing om het schip weer geschikt te maken om te slepen en het plaatsen van de kopschroef in 1980. In 1981 is er een radar geïnstalleerd. In 1982 zijn de ruimen voorzien van zelftrimmende vullingen en een nieuwe buikdenning (vloer). In 1985 hebben we de woningen gemoderniseerd en van nieuwe ramen en deuren voorzien. Tegelijkertijd is er in de achterwoning een nieuwe CV-installatie geïnstalleerd. In 1986 is er een hydraulische stuurinrichting geplaatst. In 1987 zijn er 2 nieuwe hoofdmotoren ingebouwd. Omdat de bediening van de motoren anders werd, is toen de stuurhut door ons aangepast voor eenmansbediening. In 1989 hebben we de stuurhut van een nieuw dak en nieuwe voorzijde voorzien. Dit om een idee te geven van wat er allemaal moet gebeuren om een schip up-to-date te houden. Er is ook heel wat gedoe-het-zelfd, ik heb altijd graag mogen klussen op het schip. Mijn oom had daar geen enkel bezwaar tegen, want ook toen gold, wat je zelf kon doen, was niet zo duur als dat wat een ander deed. Vooral met de elektriciteit heb ik me veel beziggehouden, ook timmerwerk en metaalbewerking ben ik niet uit de weg gegaan.
	Even sleutelen in de machinekamer, een paar leidinkjes met een klein sleuteltje vast zetten.
	Dit was de badkamer en dit moest ook weer een badkamer worden. Ter geruststelling, het is weer een badkamer geworden.
	Hoezo vuur? Ik hoor de brandweer nog niet.
	Hier valt het allemaal wel mee. Even een stukje bak- en braadwerk op het achterdek. Een dag later kon mijn tante niet meer door het raam kijken.
Eind 1990 wilde mijn oom ophouden met het varen, hij had van kinds af aan gewerkt en wilde van een welverdiende rust gaan genieten. Er was ook een liefhebber om het schip te kopen en zo kwam er een einde aan een samenwerking van bijna 20 jaar. Mijn oom en ik hebben samen heel wat beleefd, dit is een tijd geweest waaraan ik met plezier terugdenk. Op de volgende pagina het afscheid van een schip en van een tijdperk. wordt vervolgd op Nostalgie 8