Nostalgie 8
Vorige Start Omhoog

 

Start
Wie ben ik?
Modelbouw
Ravenstein
Foto's
Links
Nostalgie

Gastenboek

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 28-02-13.

 

 

 

Het einde van een tijdperk

 


Aan alles komt een einde, ook aan het varen op de Irene. Er zijn dingen die voor de laatste keer gedaan worden, zoals uit de foto's te zien is. Een afscheid van een schip en een tijd, waarop met plezier teruggekeken kan worden.

 

laatste1.JPG (41323 bytes)

De laatste keer in Bazel, te St. Johann, rollen ijzer lossen. Deze rollen hadden een gewicht van 25.000 kg. per  stuk. De Irene had 50 rollen geladen met een totaal  gewicht van 1.250.000 kg.


Op de achterroef onder de dekzeilen staan twee auto's die met behulp van een autokraan aan de wal gezet kunnen worden. Tegenwoordig hebben bijna alle schepen een autokraan en een of meerdere auto's aan boord. Schippers zijn hierdoor in veelal afgelegen havengebieden niet meer afhankelijk van dure taxi's en meestal slecht openbaar vervoer.

 

laatste2.JPG (69706 bytes)

De laatste keer in de haven van Seltz (Fr.) in afwachting van het laden van 1.000 000 kg. gerst naar Heijen in Limburg.


Langs het Franse gedeelte van de Rijn zijn veel kleine havens waar graan verladen wordt. Het graan dat door de boeren geoogst is, komt hier in silo's, gaat vervolgens over transportbanden en wordt door een pijp in het schip gestort. Op de losplaats wordt het graan dan met behulp van een elevator of door een kraan met grijper uit het schip gehaald.

 

laatste3.JPG (59381 bytes)

De laatste keer de auto aan de wal in Gennep, april 1991.


Auto's
van boord zetten is een speciaal karweitje, hij moet goed aan de kraan hangen. Stel je eens voor dat hij op die andere auto zou vallen, dat kunnen we natuurlijk niet gebruiken.

 

laatste4.JPG (77202 bytes)

De laatste keer afmeren in Ravenstein, voor de laatste keer worden de meertouwen aangepakt.


Op sommige plaatsen staan de meerpalen ver van de waterkant. Een helpende hand aan de wal is dan nooit weg.

 

laatste5.JPG (47698 bytes)

Een laatste blik op 15 jaar uit onze geschiedenis.


Hier zijn we aan het einde van dit verhaal gekomen. We gingen aan de wal wonen, dat was wel even wennen voor mij. Toen ik na zeven weken ons naamplaatje op de voordeur schroefde, had ik nog steeds niet het gevoel dat dit mijn thuis was. Nu tien jaar later ben ik blij dat we deze stap gezet hebben.  

Ik hoop dat je net zoveel plezier aan het bekijken van deze nostalgiepagina's beleefd hebt, als ik aan het maken ervan.